Numer inwentarzowy: K.Bn-09.52
Inne nazwy: Schronisko L-30
Gmina: Dukla (gmina miejsko-wiejska); krośnieński; podkarpackie
Właściciel terenu: prywatny
Wysokość otworu: 450 m n.p.m.
Wystawa otworu: S
WGS84: N49.533611, E21.687500
WGS84: N49d 32.0167m, E21d 41.2500m
WGS84: N49d 32m 01.0s, E21d 41m 15.0s
UTM: Easting 549746, Northing 5487005, Zone 34
Beskid Niski, Lipowica, Na SE zboczu Kilanowskiej (576 m n.p.m.), w najwyżej położonym niewielkim osuwisku.
Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica - Kamieniołom idziemy w kierunku Dukli i po około 50 m skręcamy na W do wyrobiska nieczynnego kamieniołomu. Stąd idziemy na przełaj około 100 m na N. Pokonując rozpadliny i bloki skalne, dochodzimy do otworów Schroniska Szparowego I. Otwory Gerlachowej Jamy znajdują się pod okapem, około 15 m w azymucie 330°. Otwór Schroniska Szparowego IV znajduje około 15 m w azymucie 0° od otworów Gerlachowej Jamy. Otwór Jaskini Beskidników znajduje około 10 m w azymucie 330° od otworów Schroniska Szparowego IV, w sąsiedniej rozpadlinie. Stąd idziemy około 100 m na NW. Mijamy otwory Jaskini św. Jana i idziemy dalej około 50 m w azymucie 50º, nieco w dół. Studnia stanowiąca otwór 1 Jaskini Kaczej z powodu wielkości jest z dala widoczna. Dalej idziemy około 50 m w azymucie 280° do otworu Jaskini Wilgotnej. Stąd idziemy około 20 m w azymucie 300°. Tu natrafiamy na otwór Schroniska Humusowego I. Otwory Schronisk Humusowego II i III znajdują się nieco wyżej, w sąsiedniej, płytkiej rozpadlinie. Stąd idziemy do góry przez rumowisko około 20 m ku północy i natrafiamy na otwór Dębickiej Studni. Od niej idziemy na północ i wkrótce dochodzimy do niewysokich ścian obrywu. Przekraczamy je i skręcamy na NW. Po około 100 m zauważamy ścianę skalną wysokości około 10 m. Nad nią znajduje się charakterystyczna polana. Otwory Jaskini Górnej znajdują się w NW części ściany skalnej. Stąd idziemy około 50 m w azymucie 150°. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Otworem szerokości 1,5 m i wysokości około 1,5 wysokości wchodzimy do niewielkiej salki. Z niej biegnie na NW korytarz, który po około 3 m skręca na N. Stąd prowadzi jeszcze około 4 m, gdzie kończy się zwężającą szczeliną. W stropie znajduje się okno skalne, które doprowadza do powierzchni. Wysokość salki dochodzi do około 1,5 m, natomiast wysokość korytarza sięga około 3 m.
Schronisko osuwiskowe, powstałe w piaskowcach cergowskich. Jego geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno tworzy głównie gruz skalny.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Stwierdzono nieliczne pająki i motyle, latem widziano podkowca małego (Rhinolophus hipposideros). Flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Janiga (1974) pisze o istnieniu jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej nad ścianą eksploatacyjną kamieniołomu. Możliwe, że wzmianki dotyczą opisywanego schroniska. Ludności miejscowej nie jest znane. Odnalezione 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki).
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 23 września 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Janiga S. 1974 (wzmianka o jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T., Szatkowski B. 2001 (nietoperze); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek
