Drogi dojścia
Z Karlikowa (PKS) idziemy drogą około 2 km w kierunku nieistniejącej wsi Przybyszów (na S), gdzie spotykamy szlak czerwony. Szlakiem tym podchodzimy kolejne około 2 km na Kamień (717 m n.p.m.). Sam szlak nie dochodzi do wierzchołka, lecz około 1 km przed nim przechodzi na drugą stronę grzbietu i schodzi do Komańczy. My natomiast schodzimy ze szlaku i widoczną ścieżką idziemy grzbietem w kierunku szczytu. Po kilkuset metrach spotykamy pierwsze wychodnie skalne, wkrótce też dochodzimy do charakterystycznej skałki z oknem skalnym, które stanowi część opisywanego schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Od położonego pod okapem (szerokość około 3 m) otworu 1 prowadzą dwa korytarze. Na NE prowadzi około 1,5 m długości korytarz (wysokość 1,0 m, szerokość 1,0 m), który dochodzi do położonego również pod okazałym okapem otworu 2. Poniżej tego otworu znajduje się próg (5,0 m wysokości). Natomiast na SE od otworu 1 prowadzi niska szczelina długości około 3,5 m (wysokość do 0,5 m, szerokość do 1,0 m). Po około 1 m odchodzi od korytarza kominek (1,5 m wysokości), który doprowadza do otworu 5. Na końcu szczeliny znajduje się rozgałęzienie, gdzie na S, przez pochylnię do góry dostajemy się do ciasnego otworu 4, natomiast na E znajduje się otwór 3.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe powstałe w piaskowcach przybyszowskich. Dno tworzą gleba i liście.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Fauna i flora nie była obserwowana.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe powstałe w piaskowcach przybyszowskich. Dno tworzą gleba i liście.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Fauna i flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Do 1988 r. schronisko nie było wymieniane w literaturze. Położone jest wśród często odwiedzanych przez turystów skałek, z pewnością więc jest znane od dawna. Obok otworu 5 znajdują się wykute w skale nożyce, ponoć znak ukrytych skarbów. Odnalezione 23 kwietnia 1992 r. przez T. Mleczka, B. Szatkowskiego i T. Kałużę (Speleoklub Dębicki).
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane 23 kwietnia 1992 r. przez T. Mleczka, B. Szatkowskiego i T. Kałużę (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Kłos S. 1988 (wzmianka o skale z oknem); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Krukar W. 1999 (wzmianka, lokalizacja na mapie); Mleczek T. 2002b (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek