Drogi dojścia
Z Mrukowej (PKS) idziemy żółtym szlakiem w kierunku SW. Po około 1,5 km dochodzimy do miejsca, gdzie niewysokie skałki tworzą jakby niewielką bramę. Nieco wcześniej przed tym miejscem skręcamy w prawo na strome zbocze, do widocznych wychodni skalnych. Idziemy kilkaset metrów na NW na skalisty wierzchołek Polskiego Zamku (ślady grodziska). Od szczytowej kilkunastometrowej wysokości skałki schodzimy kilkadziesiąt metrów na NE, gdzie nad kilkumetrowej wysokości ścianą skalną znajdują się otwory Schroniska w Zamnkowej Górze III. Z wierzchołka Polskiego Zamku idziemy grzbietem, a później zboczem w dół kilkaset metrów na NW do głębokiej doliny potoku. Przekraczamy go i stromo podchodzimy około 100 m w tym samym kierunku. Wkrótce wychodzimy na grzbiet Ruskiego Zamku I. Stąd kierujemy się na NE, na stromy skraj grzbietu z niepozornym wierzchołkiem. Tu kilkanaście metrów poniżej charakterystycznego buka z wyciętą w korze postacią Matki Boskiej, znajduje się otwór Leśnej Studni. Stąd idziemy grzbietową ścieżką na SW, w kierunku głównego wierzchołka Ruskiego Zamku I. Po około 100 m zauważamy z daleka widoczne otwory schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Schronisko tworzy tunelowy korytarz szerokości 1,0 - 2,5 m i wysokości do 1,5 m. Od otworu 1 korytarz (ok. 3,5 m długości) prowadzi na NW, poczym załamuje się na NE, gdzie po około 3,5 m doprowadza do otworu 2.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe powstałe w piaskowcach magurskich. Dno tworzy gleba, a miejscami gruz skalny.
Schronisko jest zimą w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Flora i fauna nie były obserwowane.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe powstałe w piaskowcach magurskich. Dno tworzy gleba, a miejscami gruz skalny.
Schronisko jest zimą w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Flora i fauna nie były obserwowane.
Historia
Historia eksploracji
Do 1992 r. schronisko nie było wymieniane w literaturze.
Historia dokumentacji
Zostało odnalezione i zinwentaryzowane 1 lipca 1991 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1992 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1996f (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Suski R. 2001e (gelifrakcja, plan).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek