Drogi dojścia
Z Mrukowej (PKS) idziemy żółtym szlakiem w kierunku SW. Po około 1,5 km dochodzimy do miejsca, gdzie niewysokie skałki tworzą jakby niewielką bramę. Nieco wcześniej przed tym miejscem skręcamy w prawo na strome zbocze, do widocznych wychodni skalnych. Idziemy kilkaset metrów na NW na skalisty wierzchołek Polskiego Zamku (ślady grodziska). Od szczytowej kilkunastometrowej wysokości skałki schodzimy kilkadziesiąt metrów na NE, gdzie nad kilkumetrowej wysokości ścianą skalną znajdują się otwory schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Od otworu 1 korytarzyk o trójkątnym przekroju dochodzi do kominka (1,5 m wysokości), który stanowi otwór 2. Dalej korytarzyk rozgałęzia się: dłuższa, nieregularna szczelina (około 3 m długości) zakręca na E, gdzie łączy się z krótszą szczeliną (0,5 m długości), prowadzącą z rejonu kominka. Stąd po około 2 m na E korytarzyk doprowadza do ciasnego otworu 3.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe [jest to typowa forma tektoniczna, zapewne zmodyfikowana przez procesy wietrzeniowe .Brak podstaw do przypisywania tu genezy erozyjnej (wodnej? wiatrowej?) - przyp. red.], powstałe w piaskowcach magurskich. Dno pokryte jest grubymi pokładami liści i szczątków roślinnych.
Schronisko jest zimą w całości wymrażane. Prawie całe jest oświetlone światłem dziennym. Flora i fauna nie były obserwowane.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe [jest to typowa forma tektoniczna, zapewne zmodyfikowana przez procesy wietrzeniowe .Brak podstaw do przypisywania tu genezy erozyjnej (wodnej? wiatrowej?) - przyp. red.], powstałe w piaskowcach magurskich. Dno pokryte jest grubymi pokładami liści i szczątków roślinnych.
Schronisko jest zimą w całości wymrażane. Prawie całe jest oświetlone światłem dziennym. Flora i fauna nie były obserwowane.
Historia
Historia eksploracji
Do 1992 r. schronisko nie było wymieniane w literaturze. Zostało odnalezione 1 lipca 1991 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębikia). Wcześniej była jednak zwiedzana. W czasie pierwszego wejścia otwór 2 był sztucznie zakryty gałęziami.
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane 1 lipca 1991 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębikia). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1992 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1996f (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek