Drogi dojścia
Z Karlikowa (PKS) idziemy drogą około 2 km w kierunku nieistniejącej wsi Przybyszów (na S), gdzie spotykamy szlak czerwony. Szlakiem tym podchodzimy kolejne około 2 km na Kamień (717 m n.p.m.). Sam szlak nie dochodzi do wierzchołka, lecz około 1 km przed nim przechodzi na drugą stronę grzbietu i schodzi do Komańczy. My natomiast schodzimy ze szlaku i widoczną ścieżką idziemy grzbietem w kierunku szczytu. Po kilkuset metrach spotykamy pierwsze wychodnie skalne, wkrótce też dochodzimy do charakterystycznej skałki z oknem skalnym (Schronisko z Oknem). Stąd schodzimy kilkadziesiąt metrów na NE. Otwory schroniska znajdują się pod niewielką skałką. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Schronisko tworzy tunelowa szczelina długości około 4 m. Przy okapie od SE (otwór 1) ma ona szerokość około 3 m i regularnie zwęża się do 0,7 m przy przeciwległym otworze 2. Wysokość szczeliny nie przekracza 1,5 m.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe [jest to typowa forma tektoniczna, zapewne zmodyfikowana przez procesy wietrzeniowe .Brak podstaw do przypisywania tu genezy erozyjnej (wodnej? wiatrowej?) - przyp. red.] powstałe w piaskowcach przybyszowskich. Dno pokryte jest grubą warstwą liści.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Fauna i flora nie była obserwowana.
Schronisko erozyjno-wietrzeniowe [jest to typowa forma tektoniczna, zapewne zmodyfikowana przez procesy wietrzeniowe .Brak podstaw do przypisywania tu genezy erozyjnej (wodnej? wiatrowej?) - przyp. red.] powstałe w piaskowcach przybyszowskich. Dno pokryte jest grubą warstwą liści.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Fauna i flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Do 1995 r. schronisko nie było wymieniane w literaturze. Położone jest wśród często odwiedzanych przez turystów skałek, z pewnością więc jest znane od dawna. Odnalezione 23 kwietnia 1992 r. przez T. Mleczka, B. Szatkowskiego i T. Kałużę (Speleoklub Dębicki).
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczek, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Krukar W. 1999 (wzmianka, lokalizacja na mapie); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek