Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica - Kamieniołom idziemy w kierunku Dukli i po około 50 m skręcamy na W do wyrobiska nieczynnego kamieniołomu. Stąd idziemy na przełaj około 100 m na N. Pokonując rozpadliny i bloki skalne, dochodzimy do otworów Schroniska Szparowego I. Otwory Gerlachowej Jamy znajdują się pod okapem, około 15 m w azymucie 330°. Dalej idziemy kilka metrów na N, gdzie napotykamy okazałą rozpadlinę stanowiącą otwór schroniska. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Poziomo usytuowany otwór schroniska ma wymiary 2,8 m x 1,4 m, a wysokość ścian od 1,0 m do 3,5 m. W jej N części znajduje się zaciskowa szczelina (Z2). Ma ona długość około 3 m, szerokość od 0,3 m do 0,5 m i wysokość dochodzącą do 1,5 m.
Schronisko osuwiskowe powstałe w piaskowcach cergowskich. Jego geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno tworzą gleba i gruz skalny.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Flora i fauna nie była obserwowana.
Schronisko osuwiskowe powstałe w piaskowcach cergowskich. Jego geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno tworzą gleba i gruz skalny.
Zimą schronisko jest w całości wymrażane. Światło sięga do końca. Flora i fauna nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Janiga (1974) pisze o istnieniu jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej nad ścianą eksploatacyjną kamieniołomu. Możliwe, że wzmianki dotyczą opisywanego schroniska. Ludności miejscowej nie jest znane. Odnalezione wiosną 1994 r. przez T. Mleczka (Speleoklub Dębicki).
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane wiosną 1994 r. przez T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą pomierzył 27 czerwca 1997 r. T. Mleczek (Speleoklub Dębicki). 23 września 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Janiga S. 1974 (wzmianka o jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (wzmianka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek