Drogi dojścia
Z Nowej Wsi idziemy czerwonym szlakiem turystycznym. Podchodzimy pod szczyt Cergowej, poczym (nie wchodząc na wierzchołek) trawersujemy go. Po około 3 km zaczynamy schodzić, wkrótce też dochodzimy do widocznego po lewej rowu rozpadlinowego. Otwory Jaskini "gdzie samolot spadł" znajdują się we wschodnim wale okalającym rów rozpadlinowy (w jego E zboczu), w jego dolnym końcu. Otwór schroniska znajduje się w zachodnim wale okalającym rów rozpadlinowy, w jego dolnej części. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Schronisko tworzy jedna szczelina o długości około 7 m. Wejście do szczeliny znajduje się pod okapem szerokości 2,0 m. Po 1,5 m zwęża się do 0,4 m, a po następnym 1,0 m rozszerza się do 1,0 m. Tu szczelina robi się bardzo niska (zacisk Z - 1), ale dalej jest 1,0 m szeroka. Za zaciskiem korytarzyk zwęża się do 0,5 m, ale jest o wiele wyższy (1,5 m wysokości). Szczelina kończy się niestabilną ścianą z gliny.
Schronisko osuwiskowe, powstałe w piaskowcach cergowskich. Dno tworzy gleba, tylko w końcowych partiach dno pokrywa glina.
Jest w prawie w całości oświetlone światłem dziennym. W końcu korytarza stwierdzono obecność pająków. Flora nie była obserwowana.
Schronisko osuwiskowe, powstałe w piaskowcach cergowskich. Dno tworzy gleba, tylko w końcowych partiach dno pokrywa glina.
Jest w prawie w całości oświetlone światłem dziennym. W końcu korytarza stwierdzono obecność pająków. Flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Do 1995 r. schronisko nie była wymieniane w literaturze. Być może jest to jedna ze wspomnianych przez K. Kowalskiego (1954) dziur i otwartych szczelin.
Historia dokumentacji
Zinwentaryzowana została 24 kwietnia 1993 r. przez B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębica). Pomiary busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą pomierzył 27 czerwca 1997 r. T. Mleczek (Speleoklub Dębica). Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Kowalski K. 1954 (wzmianka?); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Kubit R. 1996d (wzmianka); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka, historia poznania); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek