Lisia Jama

Beskid Niski, Jaśliska, zachodnie zbocze Kamienia nad Jaśliskami (857 m n.p.m.).

(brak dokumentacji graficznej)

Z Jaślisk idziemy drogą około 6 km na S do Lipowca, skąd niebieskim szlakiem turystycznym podchodzimy około 4 km na Kamień. Szlak jednak nie dochodzi do samego szczytu, lecz trawersuje go po SE stoku wzdłuż granicy państwowej. Ze szlaku schodzimy przy słupku granicznym nr 1/136, skąd idziemy na przełaj około 400 m na NW. Idąc cały czas na tej samej wysokości, dochodzimy do zarośniętych, niewysokich ścianek skalnych i usypisk tworzących pozostałości starego kamieniołomu zwanego Okrągłą Wysypą. Stąd idziemy jeszcze około 500 m na SE obniżając się około 50 m. Dochodzimy do ciągnących się kilkaset metrów ścian skalnych wysokości do około 10 m, będących pozostałością nieczynnego kamieniołomu. W środkowej części kamieniołomu znajduje się charakterystyczna brama skalna tworząca Górnickie Wrota. Dalej idziemy kilkadziesiąt metrów na S poniżej ściany skalnej. Pod charakterystyczną basztą skalną zwaną Jedynką znajduje się rumowisko wielkich bloków skalnych. W jego N części, po W stronie grupy dużych bloków znajduje się otwór Dziury nad Sinym Wyrem. Od niej idziemy kilka metrów na S, wzdłuż W ściany wielkiej wanty, gdzie znajduje się W otwór Lisiej Jamy. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Przez otwór 1 szerokości 0,6 m i wysokości 1,0 m i pokonując 0,4 m wysokości prożek wchodzimy do prostopadłego korytarza. Po przeciwnej stronie otworu 1, w odległości 2,0 m znajduje się wysoki na 0,6 m i szeroki na 1,0 m otwór 3. Na S od otworu natomiast biegnie niska, skręcająca na W szczelina o wysokości dochodzącej do 0,7 m, która po 2,0 m doprowadza do ciasnego otworu 2. Od otworu 1 na N z kolei prowadzi ciasna szczelina, którą przez przewężenie dostajemy się do niewielkiej komory przegrodzonej po środku 0,6 m wysokości progiem. Ma ona do 2,0 m długości i do 1,8 m szerokości. Maksymalna wysokość komory wynosi 1,5 m. £ączy się ona licznymi, nie-dostępnymi szczelinami z powierzchnią. Z dolnej części komory prowadzi na N 2,5 długości niska szczelina z dwoma odgałęzieniami w jej środkowej części. Kończy się ona niedostępną szczeliną prowadzącą do powierzchni.
Jaskinia powstała w wyniku oberwania się silnie podciętych i spękanych skał w ścianie nieczynnego kamieniołomu. Pod względem morfologicznym jaskinia należy do form rumowiskowych. Powstała w piaskowcach warstw krośnieńskich. Dno tworzy przeważnie gleba, tylko miejscami dno pokryte jest gruzem skalnym. W E części komory znajdują się na stropie utwory przypominające kalafior.
Jaskinia jest zimą wymrażana. Prawie w całości jest oświetlona światłem dziennym. Stwierdzono obecność licznych pająków. Flora nie była obserwowana.

Jaskinia dotychczas nie była wymieniana w literaturze. K. Kowalski (1954) pisze, że ludność miejscowa wspomina o istnieniu jaskiń na Kamieniu (857 m. n.p.m.). Mało prawdopodobne jest jednak, aby wzmianka ta dotyczyła opisywanego jaskinia. Eksploatację w kamieniołomie prowadzono jeszcze w latach sześćdziesiątych. Wzmianka o istnieniu jaskiń dotyczy prawdopodobnie nieistniejących jaskiń zniszczonych wydobyciem piaskowca.

Zinwentaryzowana została 19 maja 1998 r. przez T. Mleczek (Speleoklub Dębica). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.

Kowalski K. 1954 (wzmianka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T. 2002b (wzmianka).

(brak informacji o źródłach)

Jerzy Grodzicki

Tomasz Mleczek

Lisia Jama

Informacje ogólne

Dane morfometryczne

Współrzędne geograficzne

Lokalizacja otworu

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Opis jaskini

Historia

Historia eksploracji

Historia dokumentacji

Bibliografia

Źródła

Opracowali