Drogi dojścia
Z Lubomierza idziemy czarnym szlakiem około 5 km aż do charakterystycznej, wysokiej skałki zwanej Kudłońskim Bacą. Od niej około 300 m w dół, w kierunku zachodnim, u podnóża ambony skalnej o wysokości 15 m znajdujemy otwór schroniska.
Opis jaskini
Schronisko tworzy jeden korytarzyk o długości 5 m i szerokości od 2,0 m (przy otworze) do 0,3 m (w głębi). Jego wysokość jest zmienna, maksymalnie dochodzi do 2,3 m.
Schronisko jest wynikiem procesów erozyjno-wietrzeniowych, powstało w ławicy piaskowca o litotypie piaskowca magurskiego. Dno tworzą gleba (w rejonie otworu) i piasek (w głębi). Światło dociera do końca schroniska.
Schronisko jest wynikiem procesów erozyjno-wietrzeniowych, powstało w ławicy piaskowca o litotypie piaskowca magurskiego. Dno tworzą gleba (w rejonie otworu) i piasek (w głębi). Światło dociera do końca schroniska.
Historia
Historia eksploracji
Schronisko po raz pierwszy wymienienia Klassek w 1996 r.
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane 20 sierpnia 1996 r. przez T. Mleczka (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano przy użyciu taśmy parcianej busoli geologicznej Freiberg. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1996 (wzmianka bez podania nazwy); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1998d (lokalizacja, szczegółowy opis, plan); Wiśniewski W.W. 1998e (lokalizacja, szczegółowy opis, plan); Gorce. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2004 (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek