Drogi dojścia
Najkrótsza droga prowadzi z Bartnego. Idziemy żółtym szlakiem do skrzyżowania szlaków (ok. 2 km), gdzie skręcamy na NW, na zielony szlak prowadzący do Wapiennego. Po około 1 km od szlaku odgałęzia na się na SW ścieżka prowadząca w głąb grupy skałek (drogowskaz). Po kilkudziesięciu metrach spotykamy po lewej kilkumetrowej wysokości skałkę, skąd w tym samym kierunku, lecz na przełaj, idziemy jeszcze kilkadziesiąt metrów. Dochodzimy do krawędzi osuwiska, gdzie widać ściany i ambony skalne. Niewielki otwór Jaskini Mrocznej znajduje się kilkanaście metrów na SE od okazałej 7 m wysokości ściany skalnej. Od jej otworu idziemy około 50 m na SE, wzdłuż krawędzi osuwiska do okazałego otworu Jaskini w Kornutach III. Stąd idziemy około 50 m na SE do niepozornego otworu Schroniska w Kornutach IV. Otwór 3 znajduje się kilkanaście metrów na SW od Schroniska w Kornutach IV, w niewielkiej skałce. Otwory 1 i 2 Jaskini w Kornutach V znajdują się z drugiej strony skałki. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).
Opis jaskini
Od otworu 1 schodzimy przez niewygodny prożek do niskiego korytarzyka. Stąd wspomnianym korytarzykiem w kierunku SW (nisko - do 0,3 m wysokości), gdzie po około 2 m dochodzimy do zacisku (Z - 1). Po około 2 m korytarzyk rozszerza się do 1,0 m, jest też nieco wyższy (do 1,0 m). Stąd pochylnia na SE doprowadza do otworu 2. Korytarzyk opada i po około 1,5 m skręca na NWW. Przejście utrudniają 2 zaciski (Z1 i Z2). Za zaciskami korytarzyk (wysokość 1,0 m, szerokość 0,3 m) po około 2 m doprowadza do otworu 3.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte grubymi pokładami liśćmi (przejście między otworami 1 i 2 może być nimi zasypane), tylko w rejonie zacisków, pomiędzy otworami 2 i 3 dno pokrywa gruz skalny.
Jaskinia zimą jest w całości wymrażana. Korytarzyk pomiędzy otworami 1 i 2 jest zupełnie ciemny. W partiach między otworami 1 i 3 stwierdzono obecność motyli i pająków. Flora nie była obserwowana.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte grubymi pokładami liśćmi (przejście między otworami 1 i 2 może być nimi zasypane), tylko w rejonie zacisków, pomiędzy otworami 2 i 3 dno pokrywa gruz skalny.
Jaskinia zimą jest w całości wymrażana. Korytarzyk pomiędzy otworami 1 i 2 jest zupełnie ciemny. W partiach między otworami 1 i 3 stwierdzono obecność motyli i pająków. Flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Do 1995 r. jaskinia nie była wymieniana w literaturze. Ludności miejscowej nie jest znana.
Historia dokumentacji
Została odnaleziona i zinwentaryzowana 2 maja 1992 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 24 września 2008 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1996b (wzmianka); Mleczek T. 1996e (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Gubała, W. J. 2005c (ujęta w spisie jaskiń Magury Wątkowskiej, lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek