Drogi dojścia
Najkrótsza droga prowadzi z Bartnego. Idziemy żółtym szlakiem do skrzyżowania szlaków (ok. 2 km), gdzie skręcamy na NW, na zielony szlak prowadzący do Wapiennego. Po około 1 km od szlaku odgałęzia na się na SW ścieżka prowadząca w głąb grupy skałek (drogowskaz). Po kilkudziesięciu metrach spotykamy po lewej kilkumetrowej wysokości skałkę, skąd w tym samym kierunku, lecz na przełaj, idziemy jeszcze kilkadziesiąt metrów. Dochodzimy do krawędzi osuwiska, gdzie widać ściany i ambony skalne. Niewielki otwór Jaskini Mrocznej znajduje się kilkanaście metrów na SE od okazałej 7 m wysokości ściany skalnej. Od jej otworu idziemy około 50 m na SE, wzdłuż krawędzi osuwiska. Okazały otwór jest z daleka widoczny. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Za otworem po około 1 m znajduje się próg (wysokości do 1,9 m), który rozdziela schro-nisko na 2 piętra. Dolne piętro tworzy szczelina (wysokość 0,5 m, długość około 3 m, szerokość koło progu 2,0 m, w głębi 0,3 m). W jej końcowych partiach znajduje się pochylnia. Doprowadza ona do kominka (1,0 m wysokości), który łączy dolne piętro z górnym. Górne piętro ma około 4 m długości i 1,0 m wysokości. Szerokość przy progu wynosi 3,0 m, dalej (do kominka łączącego z dolnym piętrem) zwęża się do 1,0 m. Stąd biegnie na SE niedostępna szczelina do powierzchni.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte jest liśćmi (dolny korytarz) i gruzem skalnym (górne piętro).
Jaskinia zimą jest w całości wymrażana. Za wyjątkiem końcowych partii dolnego korytarza, jest oświetlona światłem dziennym. Flora i fauna nie były obserwowane.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte jest liśćmi (dolny korytarz) i gruzem skalnym (górne piętro).
Jaskinia zimą jest w całości wymrażana. Za wyjątkiem końcowych partii dolnego korytarza, jest oświetlona światłem dziennym. Flora i fauna nie były obserwowane.
Historia
Historia eksploracji
Do 1995 r. jaskinia nie była wymieniana w literaturze. Ludności miejscowej nie jest znana.
Historia dokumentacji
Odnaleziona i zinwentaryzowana 6 kwietnia 1992 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 24 września 2008 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1996b (wzmianka); Mleczek T. 1996e (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka), Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Gubała, W. J. 2005c (ujęta w spisie jaskiń Magury Wątkowskiej, lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek