Drogi dojścia
Od końcowego przystanku PKS Wisła Czarne - Fojtula drogą w górę potoku (szlak niebieski na Baranią Górę) około 15 min. Przy drugim bocznym dopływie - potok Bobrowski - idziemy w prawo przez betonowy most i dalej wprost w górę 200 m do z dala widocznych skałek zbudowanych z gruboziarnistego piaskowca i zlepieńców, o oryginalnym kształcie grzyba, czy stołu wspartego na kilku nogach. Skałki te są pomnikiem przyrody nieożywionej, często wzmiankowane w literaturze (np. Z. Alexandrowicz 1975, 1978). Dojście nieskomplikowane, otwory łatwe do znalezienia. Zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Jaskinia to w zasadzie wielootworowy zespół schronisk podskalnych połączonych ciasnymi przejściami o łącznej długości 15 m. W zachodniej części zespołu najokazalsze jest przejście tunelowe o długości ponad 3 m, rozwinięte na osi N (otwór 2)-S (otwór 1). Ma ono przekrój nieregularnego trapezu o wysokości 2 m i maksymalnej szerokości (w części środkowej) 2 m. Dno do połowy od strony N płaskie, od S nachylone ku górze. Z niewielkiej niszy koło 1 otworu odchodzi ciasne pęknięcie łączące opisaną część jaskini z pozostałymi. Na NW znajduje się jeden z pomniejszych otworów (3a), a ciasnym 2 m korytarzykiem (o równym dnie) biegnącym ku E przedostać się można albo na NE do szerokiego na około 4 m schroniska (o płaskim dnie) z dużym otworem 4 (szerokości ponad 2 m), podciętym 2 m prożkiem i z pomniejszym otworem 3b (vis a vis) też podciętym progiem (3 m), albo na SE do pochyłego (wysokości 1 m) schroniska z otworem 5, o ekspozycji ku S. Trzeba dodać, że łączy się ono też bezpośrednio (innym przejściem) ze wspomnianym uprzednio szerokim schroniskiem.
Jaskinia (schronisko) powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych (część spągowa) w wyniku procesów erozyjno-wietrzeniowych. Obecnie w jej modelowaniu największą rolę odgrywa wietrzenie mrozowe. Dno pokryte zwietrzeliną skalną. Jaskinia sucha i przewiewna. Prawie cała jest oświetlona. W trakcie prac dokumentacyjnych nie stwierdzono występowania flory i fauny.
Jaskinia (schronisko) powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych (część spągowa) w wyniku procesów erozyjno-wietrzeniowych. Obecnie w jej modelowaniu największą rolę odgrywa wietrzenie mrozowe. Dno pokryte zwietrzeliną skalną. Jaskinia sucha i przewiewna. Prawie cała jest oświetlona. W trakcie prac dokumentacyjnych nie stwierdzono występowania flory i fauny.
Historia
Historia dokumentacji
Materiał dokumentacyjny zebrali dnia 1 grudnia 1984 r. J. Pukowski i J. Ganszer (Speleoklub Bielsko-Biała). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Współrzędne geograficzne GPS w 2003 r. pomierzył P. Beczała (Speleoklub Bielsko-Biała). Dane zostały zaktualizowane w 2009 r.
Plan opracował J. Ganszer.
Plan opracował J. Ganszer.
Bibliografia
Alexandrowicz Z. 1975, 1978 (opis formacji skałkowych, określenie jednostek litostratygraficznych); Gawłowski P. 1989 (umiejscowienie jaskini- niewłaściwe - w jednostkach litostratygraficznych pod nazwą Jaskinia Grzyb); Klassek G. 1990 (plan i opis inwentarzowy, ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza Karpackiego); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997a (plan i opis inwentarzowy); Pukowski J., C. Szura (uwzględniona wśród najciekawszych formacji skalnych Beskidów).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Grzegorz Klassek