Drogi dojścia
Z Folusza (PKS) idziemy czarnym szlakiem. Dochodzimy nim pod najwyższą skałkę w grupie Diablego Kamienia, poprzecinaną charakterystycznymi szczelinami. Stąd idziemy około 100 m wzdłuż grzędy skalnej. Dochodzimy do długiej ściany skalnej wysokości około 6 m. Od E ściana ta przechodzi w około 8 m wysokości ambonę skalną, pod którą znajduje się dolny otwór jaskini. Drugi otwór znajduje się na wierzchołku skałki. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Od górnego otworu 2 szeroki korytarz (szerokość 1,0 - 1,5 m, wyso-kość do 1,0 m) opada pochylnią, a niżej dwoma progami (1,0 m wysokości). Tworzy się tu niewielka salka. Na SE odchodzą ciasne korytarzyki zakończone niedostępnymi szczelinami biegnącymi ku po-wierzchni. Natomiast na NW odchodzą dwa korytarze: jeden poprzez prożek w dół (0,7 m wysokości) prowadzi do dolnego otworu 1 (szerokość 0,5 m), drugi (szerokość 0,8 m) poprzez prożek w górę (1,0 m wysokości) doprowadza do szczeliny (szerokość 0,5 m, wysokość 0,7 m) o przebiegu NW-SE. Doprowadza ona przez prożek (0,5 m wysokości) do dolnego otworu 1. Wysokość w komorze dochodzi do 1,5 m
Jaskinia erozyjno-wietrzeniowa
Jaskinia erozyjno-wietrzeniowa
[jest to typowa forma tektoniczna, zapewne zmodyfikowana przez procesy wietrzeniowe.Brak podstaw do przypisywania tu genezy erozyjnej (wodnej? wiatrowej?) - przyp. red.], powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte jest liśćmi i szczątkami roślinnymi. W komorze znajdują się szczątki kostne.
Historia
Historia eksploracji
Do 1992 r. jaskinia nie była wymieniana w literaturze. Jest jednak z pewnością znana, gdyż znajduje się blisko znakowanego szlaku.
Historia dokumentacji
Została zinwentaryzowana 13 kwietnia 1991 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębica). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1992 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1995d (wzmianka); Mleczek T. 1996e (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczek, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczek); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T. 2002b (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek