Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica-Kamieniołom idziemy przez kładkę na drugą stronę Jasiołki. Stąd podchodzimy stromo polami kilkaset metrów na E. Otwór jaskini znajduje się tuż poniżej górnej krawędzi stromego zbocza, na NE od niewielkiej pasieki, w pobliżu wielkiego buka. Kilkanaście metrów na SW od otworu Jaskini pod Lasem I znajduje otwór Jaskini pod Lasem II. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).
Opis jaskini
Otwór o wymiarach 0,5 x 1,0 m doprowadza do poprzecznego korytarza długości 8 m. W jego południowo-zachodnim końcu znajduje się zacisk (Z2) oraz próg (2 m wysokości), który sprowadza do obszernego korytarza (wysokość 2,5 m, szerokość 1,2 m). Po około 2,5 m korytarz skręca na NW i po kilku metrach kończy się zwężającą szczeliną.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach cergowskich. Dno pokryte jest szczątkami roślinnymi i rumoszem.
Zimą jaskinia jest prawie w całości wymrażana. Światło dzienne sięga do zacisku.
Stwierdzono występowanie pająków i motyli. Przy otworze rosną obficie mchy.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach cergowskich. Dno pokryte jest szczątkami roślinnymi i rumoszem.
Zimą jaskinia jest prawie w całości wymrażana. Światło dzienne sięga do zacisku.
Stwierdzono występowanie pająków i motyli. Przy otworze rosną obficie mchy.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinię po raz pierwszy wymienia A. Krzanowski (1952), który jej istnieniu dowiedział się od miejscowego księdza J. Nosala (Wiśniewski 1996e). Wcześniej była znana miejscowej ludności. Być może tej jaskini dotyczy wzmianka z opisu kościołów dekanatu krośnieńskiego (1676 r.), a którą cytuje w 1898 r. W. Sarna. O jaskiniach w Cergowej wspominają też (kilkakrotnie - po raz pierwszy w 1736 r.) Gabriel Rzączyński oraz Bogusz Z. Stęczyński w wydanej we Lwowie w 1847 r. książce „Okolice Galicyi” oraz w dwóch rękopisach z 1868 r. i 1870 r.
Z
Z
Historia dokumentacji
inwentaryzowana została 6 maja 1953 r. przez K. Kowalskiego pod nazwą Jaskinia pod Lasem, zgodną z nazwą jaskini używanej przez miejscową ludność (Kowalski 1954). Obecnie stosuje się nazwę Jaskinia pod Lasem I. 25 kwietnia 1993 r. T. Mleczek i B. Szatkowski (Speleoklub Dębicki) zinwentaryzowali nie opisane przez K. Kowalskiego partie za zaciskiem oraz wykonali nowe pomiary całej jaskini, używając busoli geologicznej Freiberg i taśmy parcianej.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Rzączyński G. 1736 (wzmianka o jaskiniach w Cergowej); Stęczyński B.Z. 1847 (wzmianka o jaskiniach w Cergowej); Stęczyński B.Z. 1868 (wzmianka o jaskiniach w Cergowej); Stęczyński B.Z. 1870 (wzmianka o jaskiniach w Cergowej); Sarna, W. 1898 (wzmianka o jaskiniach w Cergowej); Krzanowski A. 1952 (wzmianka); Kowalski K. 1954 (opis inwentarzowy, plan); Krygowski W. 1969 (opis położenia); Krygowski W. 1972 (wzmianka); Janiga S. 1974 (geneza); Kolberg O. 1974 (legendy); Okoń M. 1987 (opis położenia); Klassek G. 1990b (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza Karpackiego, opis jaskini, plan); Gorlice 1995 (lokalizacja na mapie); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Kubit R. 1996d (wzmianka); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka, historia poznania); Magurski Park Narodowy 1997 (ogólna lokalizacja na mapie); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1998a (wzmianki o jaskiniach Cergowej w pracach Rzączyńskiego); Wiśniewski W.W. 1998c (wzmianki o jaskiniach Cergowej w pracach Stęczyńskiego); Wiśniewski W.W. 1998f (najstarsza wzmianka o jaskiniach Cergowej); Wiśniewski W.W. 1998g (najstarsza wzmianka o jaskiniach Cergowej); Marszałek E. 2001 (legendy); Mleczek T. 2002b (wzmianka, krótki opis, lokalizacja na mapie); Marszałek E. 2003 (wzmianka, legendy); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek