Drogi dojścia
Z Magurki Wiślańskiej idziemy grzbietem na Baranią Górę (S) za znakami czerwonymi i zielonymi. Po minięciu przełęczy, od miejsca gdzie szlak zaczyna się wznosić, skręcamy w prawo i trawersujemy stok. Dochodzimy do okazałego osuwiska, rowu rozpadlinowego - "Czerwony Usyp" - z niewielkim stawkiem. Schodzimy ze ścieżki i obok stawku idziemy do góry na SW (azymut 210°). W pobliżu wychodni skalnych, wśród bloków znajduje się otwór jaskini. Dojście nieskomplikowane, otwór łatwy do znalezienia. Zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Niewielki otwór wejściowy prowadzi do pochyłej salki długości 2,6 m, szerokości do 2 m, wysokości 1,2 m. Za głazem w końcu salki odchodzą dwa korytarze. Ku północy, pod niedużym prożkiem biegnie ślepy korytarz o długości 3,2 m. Ku południowi za zaciskiem w dół odchodzi prosty i równy korytarz o wysokości 1,4 m, Kończy się on po 3,5 m dwiema wyklinowującymi się szczelinami.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych. Dno pokryte rumoszem, pojedyncze większe głazy.
Jaskinia jest sucha. Przewiewu brak. Światło sięga do salki. Na głazach przyotworowych gdzieniegdzie mchy. Fauna nie występuje.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych. Dno pokryte rumoszem, pojedyncze większe głazy.
Jaskinia jest sucha. Przewiewu brak. Światło sięga do salki. Na głazach przyotworowych gdzieniegdzie mchy. Fauna nie występuje.
Historia
Historia eksploracji
Do czasu udokumentowania brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze. Wskazany został przez P. Gawłowskiego 28 września 1988 r.
Historia dokumentacji
Materiał dokumentacyjny zebrali dnia 1 lipca 1989 r. J. Ganszer i J. Pukowski (Speleoklub Bielsko-Biała). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Współrzędne geograficzne GPS w 2008 r. pomierzył J. Pysz (Speleoklub Bielsko-Biała). Dane zostały zaktualizowane w 2009 r.
Plan opracował J. Ganszer.
Plan opracował J. Ganszer.
Bibliografia
Gawłowski P. 1989 (umiejscowienie jaskini w jednostkach litostratygraficznych pod nazwą Jaskinia na Baraniej Górze I); Damek, P. 1991 (wzmianka o wyjeździe inwentaryzacyjnym); Klassek G. 1991 (ujęta na liście zinwentaryzowanych jaskiń); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Gawłowski P. 1989 (lokalizacja i ogólne dane o jaskini).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Grzegorz Klassek