Drogi dojścia
Od turystycznego szlaku czerwonego z Krościenka na Lubań - patrz przewodnik turystyczny „Gorce” J. Nyki (1965).
Opis jaskini
Przez nieduży otwór z prożkiem (1,2 m) schodzimy do salki o pochyłym dnie. Salka o długości około 3 m, szerokości 0,7 m, wysokości 2,5 m, ma kształt wydłużony o przekroju prostokątnym i stropie płaskim, jest rozwinięta na kierunku NW-SE. Na ścianie widnieje napis „Hryc Jan”. W jej końcowej części ku S odchodzi krótka, wyklinowująca się szczelina. Natomiast w przeciwległym końcu salki (zaraz pod wejściem) w kierunku NW biegnie w dół pochyły i ciasny (szerokości około 0,5 m) korytarz o długości około 4 m, nazwany Lodowym z uwagi na występujące w zimie na ścianach polewy lodowe.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte gruzem, w salce również zeschłymi liśćmi i resztkami drewna. Jaskinia miejscami wilgotna. Przewiewu brak. Światło sięga do salki za otworem. Jaskinia statycznie zimna, niska temperatura sprzyja utrzymywaniu się przez dłuższy czas lodu w postaci polew na ścianach. Na ścianach partii przyotworowych występują kolonie zielonych i białych glonów. Zaobserwowano ćmy.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokryte gruzem, w salce również zeschłymi liśćmi i resztkami drewna. Jaskinia miejscami wilgotna. Przewiewu brak. Światło sięga do salki za otworem. Jaskinia statycznie zimna, niska temperatura sprzyja utrzymywaniu się przez dłuższy czas lodu w postaci polew na ścianach. Na ścianach partii przyotworowych występują kolonie zielonych i białych glonów. Zaobserwowano ćmy.
Historia
Historia eksploracji
Znana była ludności miejscowej od dawna. Po raz pierwszy jaskinię opisuje M. Marczak w 1927 r. w przewodniku turystycznym.
Historia dokumentacji
W ramach inwentaryzacji jaskiń beskidzkich materiał dokumentacyjny zebrali dnia 16 maja 1982 r. J. Pukowski i J. Ganszer ze Speleoklubu Bielsko-Biała. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizowano w 2009 r.
Plan opracowali J. Ganszer i J. Pukowski.
Plan opracowali J. Ganszer i J. Pukowski.
Bibliografia
Alha [Hammerschlag, A.], Marczak [M.], Wiktor [J.],1927 (lokalizacja, krotki opis, Nyka J. 1959 (wzmianka); Kowalski K. 1954 (wzmianka); Nyka J. 1965 (wzmianka o jaskini i opis dojścia); Nowalnicki T. 1975; (wzmianka podobieństwie genezy gorczańskich jezior i jaskiń); Moskała E. 1977 (wzmianka z błędną nazwą Zbójnickie Dziury); Klassek G. 1985 (wzmianka z błędna nazwą Zbójnickie Dziury); Klassek G. 1986 (opis inwentarzowy i plan pod błędna nazwą Zbójnicka Dziura); Klassek G. 1990 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza Karpackiego pod błędną nazwa Zbójnicka Dziura); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997b (plan i opis inwentarzowy pod błędną nazwą Jaskinia Zbójecka); Wiśniewski W.W. 1998d (lokalizacja, szczegółowy opis, plan); Wiśniewski W.W. 1998e (lokalizacja, szczegółowy opis, plan); Gorce. Przewodnik dla prawdziwego turysty 2004 (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Grzegorz Klassek | Tomasz Mleczek