Drogi dojścia
Z Magurki Wiślańskiej idziemy grzbietem na Baranią Górę (S) za znakami czerwonymi i zielonymi. Po minięciu przełęczy, od miejsca gdzie szlak zaczyna się wznosić, skręcamy w prawo i trawersujemy stok. Dochodzimy do okazałego osuwiska, rowu rozpadlinowego - "Czerwony Usyp" - z niewielkim stawkiem. Schodzimy ze ścieżki i obok stawku idziemy do góry na SW (azymut 210°). W pobliżu wychodni skalnych, wśród bloków znajduje się otwór Jaskini pod Baranią Górą I. Stąd idziemy na SW (azymut 210°) 30 m gdzie natrafiamy na sztucznie poszerzony otwór jaskini. Zwiedzanie bez trudności.
Opis jaskini
Odgruzowany otwór wejściowy- obecnie zatkany dużym pniem - o szerokości 0,6 m prowadzi do biegnącego w dół ku SW korytarza, który po 3,5 m doprowadza za progiem (wysokości 1,2 m) w dół do poprzecznej szczeliny o długości 5 m. Łączy się tu ona przez próg z półką skalną ograniczającą z prawej strony (w końcowej części) korytarz wejściowy. Szczelina o wysokości 2 m, szerokości 0,5 m ma kształt pochylonego łuku, dno płaskie, ściany lite. Ku SE przechodzi w niedostępną szczelinę, ku NW kończy się ślepo; tylko na W odchodzą ciasne pęknięcia.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych. Dno pokryte rumoszem, na półce glina i głazy. W korytarzu wejściowym znaleziono zwierzęce kości.
Jaskinia sucha, przewiewu brak. Światło sięga do początku korytarzyka wstępnego. Flora i fauna nie występuje.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych. Dno pokryte rumoszem, na półce glina i głazy. W korytarzu wejściowym znaleziono zwierzęce kości.
Jaskinia sucha, przewiewu brak. Światło sięga do początku korytarzyka wstępnego. Flora i fauna nie występuje.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinię odkrył P. Gawłowski dnia 28 września 1988 r.
Historia dokumentacji
Dnia 1 lipca 1989 r. poszerzono otwór wejściowy i J. Pukowski oraz J. Ganszer ze Speleoklubu Bielsko-Biała zebrali materiał dokumentacyjny. Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zostały zaktualizowane w 2009 r.
Plan opracował J. Ganszer.
Plan opracował J. Ganszer.
Bibliografia
Gawłowski P. 1989 (umiejscowienie jaskini w jednostkach litostratygraficznych pod nazwą Jaskinia na Baraniej Górze II); Damek, P. 1991 (wzmianka o wyjeździe inwentaryzacyjnym); Klassek G. 1991 (ujęta na liście zinwentaryzowanych jaskiń); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997a (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
Gawłowski P. 1989 (umiejscowienie jaskini w jednostkach litostratygraficznych pod nazwą Jaskinia na Baraniej Górze II); Damek, P. 1991 (wzmianka o wyjeździe inwentaryzacyjnym); Klassek G. 1991 (ujęta na liście zinwentaryzowanych jaskiń); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1997a (plan i opis inwentarzowy).
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Grzegorz Klassek