Jaskinia Krzanowskiego

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: K.Bn-09.54
Inne nazwy: Jaskinia L- 26
Gmina: Dukla (gmina miejsko-wiejska); krośnieński; podkarpackie
Właściciel terenu: prywatny
Wysokość otworu: 455 m n.p.m.
Wystawa otworu: S

Dane morfometryczne

Długość: 15.0 m
Deniwelacja: 3.0 m (-3.0m)

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.533611, E21.687222
WGS84: N49d 32.0167m, E21d 41.2333m
WGS84: N49d 32m 01.0s, E21d 41m 14.0s
UTM: Easting 549726, Northing 5487004, Zone 34

Lokalizacja otworu

Beskid Niski, Lipowica, Na SE zboczu Kilanowskiej (576 m n.p.m.), w najwyżej położonym niewielkim osuwisku.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Od przystanku PKS Lipowica - Kamieniołom idziemy w kierunku Dukli i po około 50 m skręcamy na W do wyrobiska nieczynnego kamieniołomu. Stąd idziemy na przełaj około 100 m na N. Pokonując rozpadliny i bloki skalne, dochodzimy do otworów Schroniska Szparowego I. Otwory Gerlachowej Jamy znajdują się pod okapem, około 15 m w azymucie 330°. Otwór Schroniska Szparowego IV znajduje około 15 m w azymucie 0° od otworów Gerlachowej Jamy. Otwór Jaskini Beskidników znajduje około 10 m w azymucie 330° od otworów Schroniska Szparowego IV, w sąsiedniej rozpadlinie. Stąd idziemy około 100 m na NW. Mijamy otwory Jaskini św. Jana i idziemy dalej około 50 m w azymucie 50º, nieco w dół. Studnia stanowiąca otwór 1 Jaskini Kaczej z powodu wielkości jest z dala widoczna. Dalej idziemy około 50 m w azymucie 280° do otworu Jaskini Wilgotnej. Stąd idziemy około 20 m w azymucie 300°. Tu natrafiamy na otwór Schroniska Humusowego I. Otwory Schronisk Humusowego II i III znajdują się nieco wyżej, w sąsiedniej, płytkiej rozpadlinie. Stąd idziemy do góry przez rumowisko około 20 m ku północy i natrafiamy na otwór Dębickiej Studni. Od niej idziemy na północ i wkrótce dochodzimy do niewysokich ścian obrywu. Przekraczamy je i skręcamy na NW. Po około 100 m zauważamy ścianę skalną wysokości około 10 m. Nad nią znajduje się charakterystyczna polana. Otwory Jaskini Górnej znajdują się w NW części ściany skalnej. Stąd idziemy około 50 m w azymucie 150° do otworu Szczeliny Podkowca i dalej około 15 m w azymucie 270° do otworu Wolnikowej Jamy. Od niego idziemy około 15 m w azymucie 270°, otwór znajduje się w wielkiej rozpadlinie. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

Otworem szerokości 1,5 m i wysokości około 1,5 wysokości wchodzimy do korytarza, gdzie schodzimy stromo w dół. Po około 3 m spąg robi się równiejszy, po czym łagodnie wznosi się. Ma on szerokość do 1,5 m i wysokość do 1,5 m. Po około 3 m rozszerza się do niewielkiej salki (szerokość do 3 m) i kończy się zwężającą się szczeliną długości 5 m.

 Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Jej geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno tworzą gleba i gruz skalny. W szczelinie w końcowych partiach znajdują się niewielkie stalaktyty i polewy naciekowe.

 Zimą jaskinia jest w całości wymrażana. Końcowe partie jaskini są ciemne. Latem występują podkowce małe (Rhinolophus hipposideros), stwierdzono ponadto nieliczne pająki i motyle. Flora nie była obserwowana.

Historia

Historia eksploracji

Janiga (1974) pisze o istnieniu jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej nad ścianą eksploatacyjną kamieniołomu. Możliwe, że wzmianki dotyczą Jaskini Krzanowskiego. Odnaleziona 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). We wrześniu 2003 r. T. Kałuża, R. Kusibab, T. Mleczek i R. Solak (Speleoklub Beskidzki) splanowali nowe partie (końcową szczelinę długości 5 m) zwiększając długość jaskini z 10 m do 15 m (Mleczek 2003c).

Historia dokumentacji

Została zinwentaryzowana 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 23 września 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.

Bibliografia

Janiga S. 1974 (wzmianka o jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (wzmianka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Klassek G., Mleczek T. 1999 (nadanie nazwy Jaskinia Krzanowskiego); Mleczek T. 2002a (nacieki); Mleczek T. 2003c (odkrycie nowego korytarza); Urban J., Margielewski W., Žák, K., Herman, H., Sujka, G., Mleczek T. 2007 (nacieki); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek