Jaskinia Górna

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: K.Bn-09.51
Gmina: Dukla (gmina miejsko-wiejska); krośnieński; podkarpackie
Właściciel terenu: prywatny
Wysokość otworu: 460 m n.p.m.
Wystawa otworu: NE
Inne otwory: 2 - ku NE; 3 I 4 - ku górze.

Dane morfometryczne

Długość: 18.0 m
Deniwelacja: 4.0 m (-4.0m)

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.534167, E21.687500
WGS84: N49d 32.0500m, E21d 41.2500m
WGS84: N49d 32m 03.0s, E21d 41m 15.0s
UTM: Easting 549745, Northing 5487066, Zone 34

Lokalizacja otworu

Beskid Niski, Lipowica, Na SE zboczu Kilanowskiej (576 m n.p.m.), w najwyżej położonym niewielkim osuwisku.

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Od przystanku PKS Lipowica - Kamieniołom idziemy w kierunku Dukli i po około 50 m skręcamy na W do wyrobiska nieczynnego kamieniołomu. Stąd idziemy na przełaj około 100 m na N. Pokonując rozpadliny i bloki skalne, dochodzimy do otworów Schroniska Szparowego I. Otwory Gerlachowej Jamy znajdują się pod okapem, około 15 m w azymucie 330°. Otwór Schroniska Szparowego IV znajduje około 15 m w azymucie 0° od otworów Gerlachowej Jamy. Otwór Jaskini Beskidników znajduje około 10 m w azymucie 330° od otworów Schroniska Szparowego IV, w sąsiedniej rozpadlinie. Stąd idziemy około 100 m na NW. Mijamy otwory Jaskini św. Jana i idziemy dalej około 50 m w azymucie 50º, nieco w dół. Studnia stanowiąca otwór 1 Jaskini Kaczej z powodu wielkości jest z dala widoczna. Dalej idziemy około 50 m w azymucie 280° do otworu Jaskini Wilgotnej. Stąd idziemy około 20 m w azymucie 300°. Tu natrafiamy na otwór Schroniska Humusowego I. Otwory Schronisk Humusowego II i III znajdują się nieco wyżej, w sąsiedniej, płytkiej rozpadlinie. Stąd idziemy do góry przez rumowisko około 20 m ku północy i natrafiamy na otwór Dębickiej Studni. Od niej idziemy na północ i wkrótce dochodzimy do niewysokich ścian obrywu. Przekraczamy je i skręcamy na NW. Po około 100 m zauważamy ścianę skalną wysokości około 10 m. Nad nią znajduje się charakterystyczna polana. Otwory jaskini znajdują się w NW części ściany skalnej. Dojście i zwiedzanie bez trudności.

Opis jaskini

Niskim otworem 1 (do 0,5 m wysokości) dostajemy się do równie niskiej poziomej szczeliny. Do szczeliny tej dochodzi też znajdujący się obok otwór 2. Po około 4,5 m znajduje się próg skalny mający wysokość od 0,7 do 1,8 m, który doprowadza do komory. Jest to podłużna sala długości około 5 m, szerokości około 2,5 m i wysokości do 2,0 m. Dno komory opada w kierunku SE i stanowi dolne piętro wspomnianej wcześniej szczeliny. Z komory prowadzi stromy i kruchy korytarz, który po około 3 m doprowadza do kominka (0,5 - 2,0 m wysokości) stanowiącego otwór 3. Po kolejnych około 3 m korytarza o podobnym charakterze dochodzimy do następnego kominka (1,0 m wysokości) będącego otworem 4.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Jej geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno tworzy: od otworu 1 do komory - lita skała, natomiast w pozostałych partiach - gleba i liście.
Zimą jaskinia jest wymrażana. Prawie w całości jest oświetlona światłem dziennym, jedynie głębsze partie komory są ciemne. Jest dość sucha. Nie stwierdzono występowania fauny. Flora nie była obserwowana.

Historia

Historia eksploracji

Janiga (1974) pisze o istnieniu jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej nad ścianą eksploatacyjną kamieniołomu. Możliwe, że wzmianki dotyczą Jaskini Górnej. Odnaleziona  22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębica).

Historia dokumentacji

Została zinwentaryzowana 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębica). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 23 września 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.

Bibliografia

Janiga S. 1974 (wzmianka o jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T. 1999a (ujęta w wykazie najdłuższych jaskiń Kilanowskiej, lokalizacja na mapie); Mleczek T. 2002a (dane morfometryczne); Mleczek T. 2002b (wzmianka, lokalizacja na mapie); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek