Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica-Kamieniołom idziemy około 400 m w kierunku Dukli. Wkrótce widzimy po lewej ścianę skalną. Otwory jaskini znajdują się w lewej części ściany. Dojście i zwiedzanie większości korytarzy, bez trudności.
Opis jaskini
Okazały, poziomo usytuowany otwór 1 (głębokość 1,0 m) sprowadza do wysokiego (do około 3 m wysokości), stromego korytarza. Na jego dnie znajduje się studzienka 0,7 m głębokości, którą możemy zejść do ciasnej szczeliny długości około 2,5 m. Nad studzienką znajduje się 2,5 m wysokości kominek, który doprowadza do otworu 2. Poprzez kominek możemy też wyjść na SW do niskiego korytarza, który poprzez
zaciskową (Z2) studzienkę (0,7 m głębokości) dochodzi do otworu 3.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Powstała zapewne wskutek licznych osunięć w ostatnich kilkudziesięciu latach (największe 13 maja 1957 r.), spowodowanych działanie kamieniołomów. Dno pokryte jest rumoszem.
Zimą jaskinia jest wymrażana. Światło dzienne oświetla prawie całą jaskinię, za wyjątkiem dolnych korytarzyków. Flora i fauna nie były obserwowane.
zaciskową (Z2) studzienkę (0,7 m głębokości) dochodzi do otworu 3.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Powstała zapewne wskutek licznych osunięć w ostatnich kilkudziesięciu latach (największe 13 maja 1957 r.), spowodowanych działanie kamieniołomów. Dno pokryte jest rumoszem.
Zimą jaskinia jest wymrażana. Światło dzienne oświetla prawie całą jaskinię, za wyjątkiem dolnych korytarzyków. Flora i fauna nie były obserwowane.
Historia
Historia eksploracji
Gerlach, Pokorny i Wolnik (1958) wspominają o powstaniu w osuwisku w 1957 r. szczelin i studni. Również Janiga (1974) pisze o istnieniu kilku jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej. Możliwe, że informacje te dotyczą też opisywanej jaskini. Ludności miejscowej jest znana (liczne napisy).
Historia dokumentacji
Zinwentaryzowana 20 marca 1993 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 13 maja 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Gerlach, T., Pokorny, J., Wolnik, R. 1958. (wzmianka o szczelinach i studniach, fotografia otworu niezidentyfikowanej jaskini); Janiga S. 1974 (wzmianka o kilku jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczek, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka, wzmianka); Jaskinie polskich Karpat fliszowych, t. 3, (red. Pulina M. ) 1998 (plan i opis inwentarzowy) Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek