Drogi dojścia
Od kopuły szczytowej Zadnich Gór (973 m n.p.m). i jednocześnie od szlaku turystycznego, kierujemy się na S i po przejściu około 150 m dochodzimy na skraj urwiska, poniżej którego znajdują się dwa równolegle, skaliste wały, rozdzielone zapadliskami. Zadnia Dziura (K.Bsd-02.05) usytuowana jest w drugim wale. Jest on niższy i mniej wyraźny od pierwszego a na S przechodzi w stromy stok zasłany licznymi wantami. Nieduży wieloboczny otwór umiejscowiony jest w szczytowej części wału, pomiędzy spiętrzonymi blokami. Dalej schodzimy stokiem kilkanaście metrów, aż do występów skalnych. Stąd dalsze kilkanaście metrów trawersem w prawo, wzdłuż skalnych bloków. Prostokątny niski otwór Buczynowej Jamy (K.Bsd-02.06) tkwi w stromym stoku, wśród wychodni piaskowca. Wejście może być całkowicie zasypane liśćmi. Od Buczynowej Jamy kierujemy się na S, wzdłuż grzbietu. Po przejściu kilkudziesięciu metrów dochodzimy do głębokiej, skalnej szczeliny. Ciasny, poziomo usytuowany otwór Dziury za Zaciskiem znajduje się pomiędzy blokami na dnie rozpadliny.
Opis jaskini
Bardzo ciasna studzienka wlotowa wprowadza do wąskiego i stosunkowo wysokiego korytarzyka. Zakończony jest on niewielkim prożkiem, poniżej którego znajduje najobszerniejsza w jaskini salka. Można się z niej wydostać na powierzchnię przez 3 m kominek, lub poprzez ciasny i niski korytarzyk. Zaczyna się on 2 m powyżej S krańca salki i biegnie ok. 4 m na S. Z dna środkowej części korytarzyka wstępnego, wychodzi ciasny przełaz,prowadzący do szerokiego, lecz niskiego ciągu. Biegnie on, cały czas obniżając się, około 4 m na S i kończy się blokowiskiem.
Dziura utworzyła się w gruboławicowych piaskowcach magurskich. Dno pokrywa rumosz. Światło nie sięga w głąb poza otwór. W całości znajduje się w zasięgu zmian meteorologicznych na powierzchni terenu. Zaobserwowano pająki Meta menardi. Flora nie była obserwowana.Historia
Historia eksploracji
Otwór został zlokalizowany przez E. Borka w dniu 6 stycznia 1990 r.
Historia dokumentacji
W dniu 23 stycznia 1990 r. jaskinia została spenetrowana i skartowana przez E. Borka i K. Farona. Pomiary wykonano busolą geologiczną i taśmą parcianą. Dane zaktualizował E. Borek w 2009 r.
Plan opracował E. Borek.
Plan opracował E. Borek.
Bibliografia
Borek E. 1992: (dane morfometryczne); Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 1997b: (opis inwentarzowy i plan).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Edward Borek