Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica-Kamieniołom idziemy około 400 m w kierunku Dukli. Wkrótce widzimy po lewej ścianę skalną. Otwór jaskini znajduje się w środkowej części wyrobiska, poniżej ściany. Dojście i zwiedzanie bez trudności, jedynie w końcowych partiach jest ciasno.
Opis jaskini
Niewielki, niewygodny przy przechodzeniu otwór doprowadza do komory. Jest ona w środkowej części przedzielona prożkiem wysokości 0,7 - 1,0 m. Największa wysokość komory wynosi 1,8 m, szerokość do 2,5 m, długość około 6 m. W SE, za stromą pochylnią w dół, prowadzi załamana szczelina, długości około 3 m. Znaleziono tu liczne szczątki kostne. Jej końcowe partie są niezbadane z powodu ciasnoty. Z kolei z przeciwnej strony komory znajduje się pochylnia do góry, która prowadzi do zawaliska. Przez niedostępne szczeliny widać jednak dalsze partie.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Powstała zapewne wskutek licznych osunięć w ostatnich kilkudziesięciu latach (największe 13 maja 1957 r.), spowodowanych działaniem kamieniołomów. Dno pokryte jest rumoszem i szczątkami roślinnymi. Zimą jaskinia jest wymrażana. Światło dzienne sięga górnej części komory. Stwierdzono liczne pająki i motyle. Flora nie była obserwowana.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Powstała zapewne wskutek licznych osunięć w ostatnich kilkudziesięciu latach (największe 13 maja 1957 r.), spowodowanych działaniem kamieniołomów. Dno pokryte jest rumoszem i szczątkami roślinnymi. Zimą jaskinia jest wymrażana. Światło dzienne sięga górnej części komory. Stwierdzono liczne pająki i motyle. Flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Gerlach, Pokorny i Wolnik (1958) wspominają o powstaniu w osuwisku w 1957 r. szczelin i studni. Również Janiga (1974) pisze o istnieniu kilku jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej. Możliwe, że informacje te dotyczą Dziury z Czaszkami.
Historia dokumentacji
Odnaleziona i zinwentaryzowana 20 marca 1993 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 13 maja 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Gerlach, T., Pokorny, J., Wolnik, R. 1958. (wzmianka o szczelinach i studniach, fotografia otworu niezidentyfikowanej jaskini); Janiga S. 1974 (wzmianka o kilku jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczek, szczątki kostne); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T. 1999a (ujęta w wykazie najdłuższych jaskiń Kilanowskiej, lokalizacja na mapie, szczątki kostne); Mleczek T. 2002a(szczątki kostne); Mleczek T. 2002b (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek