Drogi dojścia
Ze Złotnego idziemy w górę doliny Złotniańskiej Rzeki za szeroką leśną drogą. Początkowo na S, potem trawersując północne stoki E szczytu Pisanej Hali w kierunku doliny Barnowca. Otwór Szczeliny przy Drodze (K.Bsd-02.10) znajduje się przy samej drodze po lewej stronie, w grupie zarastających urwisk skalnych. Stąd kierujemy się na SW. Schodzimy kilkadziesiąt metrów przez zarastające urwisko, aż do spłaszczenia na wierzchowinie podłużnego wału pakietów skalnych. Niewielki otwór Szczeliny G. K. (K.Bsd-02.11) znajduje się w jego skalistym stoku, eksponowanym na W. Stąd schodzimy w kierunku SW. Najpierw przechodzimy obok leja zapadliskowego, następnie mijamy dwie wysokie ambony. Poniżej drugiej z nich, naprzeciwko skalnej wieży na rumoszowym spłaszczeniu znajduje się pionowy, owalny otwór Jamy Poszukiwaczy (K.Bsd-02.12). Kilkanaście metrów na W od Jamy Poszukiwaczy znajduje się otwór Dzianglowej Jamy, oraz kilkanaście metrów na NW od charakterystycznej skalnej wieży.
Opis jaskini
Dzianglowa Jama składa się z jednej niskiej komory, której strop tworzy duża wanta, a ściany mniejsze bloki skalne. Dno jest pochylone na S i pokryte rumoszem.
Jama utworzyła się w gruboławicowych piaskowcach magurskich. Światło sięga prawie do końca. W całości znajduje się w zasięgu zmian meteorologicznych na powierzchni terenu. W 1988 r. zaobserwowano w jaskini ślady rysia, poza tym fauna i flora nie były obserwowane.
Historia
Historia eksploracji
Dzianglowa Jama była zlokalizowana przez członków koła geograficznego z Nawojowej jesienią 1988 r.
Historia dokumentacji
Skartowana została 7 lutego 1990 r. przez E. Borka i K. Farona. Pomiary wykonano busolą geologiczną i taśmą parcianą. Dane zaktualizował E. Borek w 2009 r.
Plan opracował E. Borek.
Plan opracował E. Borek.
Bibliografia
Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 1997b: (opis inwentarzowy i plan).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Edward Borek