Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica - Kamieniołom idziemy w kierunku Dukli i po około 50 m skręcamy na W do wyrobiska nieczynnego kamieniołomu. Stąd idziemy na przełaj około 100 m na N. Pokonując rozpadliny i bloki skalne, dochodzimy do otworów Schroniska Szparowego I. Otwory Gerlachowej Jamy znajdują się pod okapem, około 15 m w azymucie 330°. Otwór Schroniska Szparowego IV znajduje około 15 m w azymucie 0° od otworów Gerlachowej Jamy. Otwór Jaskini Beskidników znajduje około 10 m w azymucie 330° od otworów Schroniska Szparowego IV, w sąsiedniej rozpadlinie. Stąd idziemy około 100 m na NW. Mijamy otwory Jaskini św. Jana i idziemy dalej 20 m w azymucie 280°. Mijamy otwór Małej Diablej Dziury i idziemy dalej około 20 m w azymucie 280°. Szukany otwór znajduje się obok Jasnej Studni. Dojście bez trudności, zejście studzienką wejściową wymaga wspinaczki (trudności III).
Opis jaskini
Podłużna studzienka wejściowa o ścianach o wysokości 2,0 - 3,5 m sprowadza do wysokiej szczeliny o długości około 3 m i szerokości do 1,0 m.
Schronisko osuwiskowe powstałe w piaskowcach cergowskich (głównie w latach 1970-1971). Jego geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach, powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno pokrywa gruz skalny.
Zimą schronisko jest wymrażane. W całości jest oświetlone światłem dziennym. Fauna i flora nie były obserwowane.
Schronisko osuwiskowe powstałe w piaskowcach cergowskich (głównie w latach 1970-1971). Jego geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach, powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno pokrywa gruz skalny.
Zimą schronisko jest wymrażane. W całości jest oświetlone światłem dziennym. Fauna i flora nie były obserwowane.
Historia
Historia eksploracji
Janiga (1974) pisze o istnieniu jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej nad ścianą eksploatacyjną kamieniołomu. Możliwe, że wzmianki dotyczą opisywanego schroniska. Ludności miejscowej nie jest znane. Odnalezione 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki).
Historia dokumentacji
Zostało zinwentaryzowane 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 23 września 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Janiga S. 1974 (wzmianka o jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Wiśniewski W.W. 1997 (lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek