Mała Diabla Dziura

Otwór 1 stanowi studnia (2,2 m głębokości), która sprowadza do prostego korytarza o przebiegu N - S. około 1 m na S od studni wejściowej znajduje kolejna studnia (1,5 m głębokości), którą schodzimy do szczeliny długości około 4 m o przebiegu NW - SE. Od studni główny korytarz doprowadza po około 3 m do pionowego otworu 2 (kominek 1,7 m wysokości), a po kolejnych około 3 m (ciasno) dochodzi do otworu 3 (podłużny kominek 1,5 m wysokości). Od otworu 1 w przeciwnym kierunku (na N) korytarz (wysokość do 3 m, szerokość do 0,7 m) doprowadza do studzienki (0,7 m głębokości), gdzie korytarz rozdziela się na dwa piętra. Górne piętro tworzy około 3 m długości korytarzyk (wysokość do 1,5 m). Dolne korytarz utworzył się na tej samej szczelinie, ma około 8 m długości i do 3,0 m wysokości. Kończy się dwoma niedostępnymi szczelinami. Szerokość tych partii nie przekracza 0,7 m.

 Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Jej geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. Dno tworzą gleba, liście, gruz skalny, a w północnych partiach jaskini również glina.

 Zimą jaskinia jest wymrażana. Jest dość sucha. Partie na N od otworu 1 są ciemne. Stwierdzono obecność licznych pająków i motyli, latem widziano również podkowca małego (Rhinolophus hipposideros). Flora nie była obserwowana.