Numer inwentarzowy: K.Bn-07.10
Gmina: Osiek Jasielski (gmina wiejska); jasielski; podkarpackie
Właściciel terenu: prywatny
Wysokość otworu: 500 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N49.588333, E21.431667
WGS84: N49d 35.3000m, E21d 25.9000m
WGS84: N49d 35m 18.0s, E21d 25m 54.0s
UTM: Easting 531200, Northing 5492951, Zone 34
Beskid Niski, Mrukowa, NE zbocze północno-wschodniego ramienia Góry Zamkowej (689 m n.p.m.) zwanego Ruskim Zamkiem I.
Drogi dojścia
Z Mrukowej (PKS) idziemy żółtym szlakiem w kierunku SW. Po około 1,5 km dochodzimy do miejsca, gdzie niewysokie skałki tworzą jakby niewielką bramę. Nieco wcześniej przed tym miejscem skręcamy w prawo na strome zbocze, do widocznych wychodni skalnych. Idziemy kilkaset metrów na NW na skalisty wierzchołek Polskiego Zamku (ślady grodziska). Od szczytowej kilkunastometrowej wysokości skałki schodzimy kilkadziesiąt metrów na NE, gdzie nad kilkumetrowej wysokości ścianą skalną znajdują się otwory Schroniska w Zamnkowej Górze III. Z wierzchołka Polskiego Zamku idziemy grzbietem, a później zboczem w dół kilkaset metrów na NW do głębokiej doliny potoku. Przekraczamy go i stromo podchodzimy około 100 m w tym samym kierunku. Wkrótce wychodzimy na grzbiet Ruskiego Zamku I. Stąd kierujemy się na NE, na stromy skraj grzbietu z niepozornym wierzchołkiem. Tu kilkanaście metrów poniżej charakterystycznego buka z wyciętą w korze postacią Matki Boskiej, znajduje się otwór jaskini. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).
Opis jaskini
Za otworem znajduje się prożek (1,5 m wysokości), a za nim stroma i niska pochylnia. Po około 6 m od prożka znajduje się zakręt korytarza na NW. Miejsce to może być zasypane liśćmi, w których trzeba się przekopać. Stąd prowadzi korytarz długości około 8 m, rozszerzający się do niewielkiej sali. Jego wysokość i szerokość dochodzi do 2,0 m. Korytarz zakończony jest zaciskiem (Z1), przez który przedostajemy się ciasnego korytarzyka długości ok. 4 m zakończonego zawaliskiem.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokrywają liście (przeważnie) i gruz skalny (w końcowych partiach).
Jaskinia posiada mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana. Do skrętu korytarza jest oświetlona światłem dziennym. Podczas zimowych kontroli jaskini w latach 1991-1997 stwierdzono obecność pojedynczych osobników dwóch gatunków nietoperzy: podkowca małego (Rhinolophus hipposideros) i nocka dużego (Myotis myotis). Widziano również liczne pająki i motyle. Flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Do 1992 r. jaskinia nie była wymieniana w literaturze. Została odnaleziona 13 kwietnia 1991 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Wcześniej była zwiedzana, znaleziono ślady bytności ludzkiej (stary powróz).
Historia dokumentacji
Została zinwentaryzowana 13 kwietnia 1991 r. przez T. Mleczka i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębicki). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Klassek G. 1992 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. i in. 1994 (nietoperze); Mleczek T. 1996h (nietoperze); Mleczek T. 1996f (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Mleczek T. 2002b (wzmianka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek
