Jaskinia nad Kamieniołomem

 Przez otwór (o wysokości 1,5 m, szerokości 1,0 m) i prożek (1,2 m wysokości) dostajemy się do regularnego korytarza. Jego szerokość dochodzi do 1,5 m, a wysokość od otworu obniża się do 0,5 m. Po około 4 m korytarz skręca na W i dwoma kominkami (0,8 m i 1,0 m wysokości) łączy się z położonym wyżej korytarzem. Ma on 1,0 m wysokości i 1,2 m szerokości. Po około 3 m łączy się z dolnym korytarzem poprzez prożek (0,5 m wysokości). Tu korytarz zmienia kierunek na S i prowadzi około 6 m w dół. W tej części korytarz ma wysokość 1,5 m i szerokość 0,7 m. Zaraz za otworem znajduje się również zaciskowy przełaz (Z2) do około 5 m długości niskiej szczeliny.

 Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno pokrywają liście (przeważnie) i gruz skalny, a górnym korytarzu również glina.

 Jaskinia posiada mikroklimat statyczny, zimny. Do pierwszego skrętu korytarza jest oświetlona światłem dziennym. Stwierdzono obecność pająków i motyli, a 16 lutego 1997 r. znaleziono również jednego mroczka pozłocistego (Eptesicus nillssonii). Flora nie była obserwowana.

Do 1993 r. jaskinia nie była wymieniana w literaturze, choć znana była miejscowej ludności. Pierwsze znane wejścia notuje się w latach 70. Została odszukana 29 września 1990 r. przez Cz. Szurę (KW Nowy Sącz).

Zinwentaryzowana została 18 lipca 1992 r. przez T. Mleczka (Speleoklub Dębica). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. Dane zaktualizował T. Mleczek w 2009 r.
Plan opracował T. Mleczek.

Wiśniewski W.W. 1993a (wzmianka, błędna nazwa); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Mleczek T. 1996c (plan i opis inwentarzowy); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Szura Cz. 1996b (opis dojścia i jaskini); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy).

(brak informacji o źródłach)

Jerzy Grodzicki

Tomasz Mleczek