Jaskinia Złotniańska

Informacje ogólne

Numer inwentarzowy: K.Bsd-02.14
Gmina: Nawojowa (gmina wiejska); nowosądecki; małopolskie
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Zarządca: Lasy Państwowe
Wysokość otworu: 815 m n.p.m.
Wystawa otworu: W
Inne otwory: 2 - ku NW.

Dane morfometryczne

Długość: 155.0 m
Deniwelacja: 12.0 m (-12.0m)

Współrzędne geograficzne

WGS84: N49.493056, E20.759722
WGS84: N49d 29.5834m, E20d 45.5833m
WGS84: N49d 29m 35.0s, E20d 45m 35.0s
UTM: Easting 482600, Northing 5482297, Zone 34

Lokalizacja otworu

Beskid Sądecki, Złotne, E szczyt Pisanej Hali (1053 m n.p.m.)

Dokumentacja graficzna

Drogi dojścia

Ze Złotnego idziemy w górę doliny Złotniańskiej Rzeki za szeroką leśną drogą. Początkowo na S, potem trawersując północne stoki E szczytu Pisanej Hali w kierunku doliny Barnowca. Otwór Szczeliny przy Drodze (K.Bsd-02.10) znajduje się przy samej drodze po lewej stronie, w grupie zarastających urwisk skalnych. Stąd kierujemy się na SW. Schodzimy kilkadziesiąt metrów przez zarastające urwisko, aż do spłaszczenia na wierzchowinie podłużnego wału pakietów skalnych. Niewielki otwór Szczeliny G. K. (K.Bsd-02.11) znajduje się w jego skalistym stoku, eksponowanym na W. Stąd schodzimy w kierunku SW. Najpierw przechodzimy obok leja zapadliskowego, następnie wchodzimy między dwie ambony. Otwory znajdują się na spłaszczeniu pomiędzy ambonami.

Opis jaskini

Przez stosunkowo duży otwór 1 dostajemy się do krótkiego, stromo opadającego korytarzyka. Na jego wstępie odchodzi w prawo ciasny ciąg do otworu 2. Na końcu korytarzyka, po lewej stronie, znajduje się wąski przełaz, zakończony 3 metrową studzienką. Na jej dnie zalegają liczne szczątki roślinne. Z dna studzienki, schodząc przez 2 m próg, można się dostać do Sali pod Wiszącą Wantą. Z niej w lewo w dół prowadzą na dno jaskini ciasne szczeliny. Natomiast idąc przez dość trudny, 2 m próg przechodzimy do Niskiej Sali, łączącej się z dnem jaskini kilkoma ciągami, składającymi się z systemu przełazów i studzienek. Z najwyższej części Niskiej Sali, przez ciasny przełaz przedostajemy sio Wysokiej Sali. Ma ona około 1 m szerokości i 6 m wysokości. W jej najdalszym miejscu, powyżej parometrowych progów, znajduje się kilka małych wnęk, w których widoczne są korzenie drzew. W najwyższym miejscu sali można się wspiąć (trudno) do okienka (Z2), za którym znajduje się kilkumetrowa, ciasna szczelina.

Wracamy do Sali pod Wiszącą Skałą. Dwumetrowa studzienka (Z2) w jej dnie prowadzi do Ciągu z Kościami. Ten, na przemian ciasny i wysoki korytarz o kilkunastometrowej długości, wyprowadza nad dno jaskini.

Jaskinia utworzyła się w gruboławicowych piaskowcach magurskich. Dno jest pokryte rumoszem skalnym. Światło sięga do połowy wstępnego korytarzyka. W jaskini panuje mikroklimat dynamiczny. 2 marca 1994 r. stwierdzono w jaskini obecność nietoperzy: 3 egz. podkowca małego i 1 egz. nocka dużego. Na końcu Ciągu nad Kościami 28 stycznia 1994 r. znaleziono szkielet borsuka. Flora nie była obserwowana.

Historia

Historia eksploracji

Jaskinia została odkryta 7 lutego 1990 r. przez E. Borka i K. Farona. 28 stycznia 1994 r. E. Borek odkrył partie za przełazem we wstępnym korytarzyku.

Historia dokumentacji

Skartowana została przez E. Borka i P. Wańczyka w dniu 21 września 1997 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną i taśmą parcianą. Dane zaktualizował E. Borek w 2009 r.
Plan opracował E. Borek.

Bibliografia

Wiśniewski W.W. 1996: (dane morfometryczne) ; Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych 1997b: (opis inwentarzowy i plan); Margielewski W., Urban J. , 2000: (wzmianka); Margielewski W., Urban J. 2000: (wzmianka).

Źródła

(brak informacji o źródłach)

Opracowali

Jerzy Grodzicki
Edward Borek