Jaskinia Roztoczańska

Od otworu obniżamy się stromo ciasnym korytarzykiem do rozdroża. W prawo odchodzi kilkunastometrowy, wąski korytarzyk kończący się szeroką i bardzo niską szczeliną. W lewo dwa krótkie korytarzyki wyprowadzają nad parometrowy próg, za którym znajduje się duża sala. Ma ona lite ściany i strop, dno pokryte jest dużymi wantami. W sali widać wyraźnie jak warstwy piaskowca zapadają konsekwentnie w kierunku dna jaskini. Komora ma około 10 m długości, 3,5 m szerokości i około 4 m wysokości. Wychodzą z niej w kierunku dna trzy ciągi.

Prawy stanowi na przemian wysoka i wąska szczelina lub niski płytowiec. Ciąg kończy się po kilkunastu metrach.

Korytarz środkowy schodzi do najniższego miejsca w jaskini poprzez kilka zwężeń, prożków i niedużych rozszerzeń, by połączyć się tam z ciągiem, wychodzącym z lewej części dużej sali. Ciąg ten rozpoczyna się dwoma bardzo ciasnymi studzienkami, a następnie wąskimi, wysokimi szczelinami schodzi do dna jaskini. Szczeliny te łączą się w górze z Jaskinią Gdzie Wpadły Czołgi.

Utworzyła się w piaskowcach magurskich w związku z osuwiskiem konsekwentno-strukturalnym. Dno pokrywa rumosz i głazy.