Jaskinia Mokra

 Owalny otwór wejściowy wprowadza do studni wychodzącej po 1,8 m w górnej części wysokiej szczeliny, od której jaskinia dzieli się na dwie części:

I - ku zachodowi - schodzimy (ciasno) nad przewieszony próg (wysokości 3,5 m), którym na dno korytarza o wym.: wysokości 4 m (w stropie szczelina), szerokości do 0,7 m. Po 2 m dochodzimy do zbiornika wodnego, długości 4 m i głębokiego na 0,2 m. Tu korytarz znacznie się obniża, od lustra wody (wypełniającej całe dno) 0,6 m. Za wodą korytarz (nadal niski) biegnie lekko w górę i kończy się po 3,6 m.

II - ku wschodowi - od studni wejściowej przeciskamy się (bardziej w prawo) do prostokątnego otworu szczeliny (głębokości 1,8 m) i przez nieduży korytarzyk schodzimy w dół. Po około 3 m wydostajemy się do wąskiego, ale wysokiego korytarza (3 m) o ścianach litych, w kilku miejscach przeciętego uskokiem, oblepionych miejscami ściekającym błotem. Najoryginalniejsze jest tu jednak dno korytarza, tworzą go zaklinowane głazy, pokryte gliną, które wydają się być "mostem", pod którym znajduje się woda o głębokości od 0,3 do 0,5 m, widoczna w kilku miejscach poprzez szczeliny (pierwsza zaraz za zejściem do korytarza) między głazami. Widoczne pod wodą dno miejscami zwęża się, jest nierówne, poprzegradzane brzytwami skalnymi. Korytarz na pierwszym, 6 m odcinku, w prawej ścianie ma dwa obejścia. Pierwsze o długości 3 m (niezbadane do końca), drugie o długości około 2 m. Po dalszych 5,7 m skręca ku SE, następnie na NE i schodzi nad większy zbiornik wody (długości około 3 m, głębokości 0,6 m). Dalej ku NE korytarz, prawie już cały zalany wodą, zwęża się znacznie i obniża, a około 1 m za zbiornikiem kończy się.

 Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach istebniańskich dolnych. Dno pokryte gliną i gruzem, gdzieniegdzie większe bloki.

 Jaskinia wilgotna. Po ścianach w wielu miejscach ścieka mokre błoto, dno wypełnia woda, która utrzymuje się przez cały rok. Świadczyć to może o istnieniu niewielkiego stałego zasilania, choć w zbiornikach nie stwierdzono przepływu. Niewykluczone też jest, że zbiornik z części W łączy się ze zbiornikiem w części E. Jest to jedna z nielicznych jaskiń w polskich Karpatach Fliszowych, w której woda stagnuje w takich ilościach.