Drogi dojścia
Od przystanku PKS Lipowica - Kamieniołom idziemy w kierunku Dukli i po około 50 m skręcamy na W do wyrobiska nieczynnego kamieniołomu. Stąd idziemy na przełaj około 100 m na N. Pokonując rozpadliny i bloki skalne, dochodzimy do otworów Schroniska Szparowego I. Otwory Gerlachowej Jamy znajdują się pod okapem, około 15 m w azymucie 330°. Otwór Schroniska Szparowego IV znajduje około 15 m w azymucie 0° od otworów Gerlachowej Jamy. Otwór Jaskini Beskidników znajduje około 10 m w azymucie 330° od otworów Schroniska Szparowego IV, w sąsiedniej rozpadlinie. Stąd idziemy około 100 m na NW. Mijamy otwory Jaskini św.Jana i idziemy dalej około 50 m w azymucie 50º, nieco w dół. Studnia stanowiąca otwór 1 Jaskini Kaczej z powodu wielkości jest z dala widoczna. Dalej idziemy około 50 m w azymucie 280°. Dojście i zwiedzanie bez trudności, jest jednak niebezpiecznie (krucho).
Opis jaskini
Otwór 1 stanowi podłużna studzienka (1,5 m głębokości), która sprowadza do prostego korytarza o przebiegu N - S. Ma on wysokość do 1,0 m, a szerokość 0,5 - 1,0 m.W kierunku N kończy się po około 1 m zawaliskiem, natomiast na S prowadzi około 5 m do pionowego otworu 2 (kominek 1,0 m wysokości). Spąg zaraz za otworem 1 łagodnie się obniża, poczym ponownie wznosi się koło otworu 2. około 3 m za otworem 2 na S, znajduje się kruchy próg (2,7 m wysokości), którym schodzimy do nieco węższej szczeliny (do 0,5 m szerokości), lecz wysokiej do około 3 m. Spąg łagodnie opada na S, a niemal prosty korytarz kończy się zwężającą szczeliną po około 10 m.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Jej geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. W rejonie otworów dno tworzy gleba, natomiast za progiem gruz skalny.
W prawie całej jaskini panuje mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana. Jest dość wilgotna. Partie za progiem są ciemne. Stwierdzono obecność licznych pająków i motyli. Flora nie była obserwowana.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach cergowskich. Jej geneza wiąże się z licznymi osunięciami w ostatnich kilkudziesięciu latach (głównie w latach 1970-1971), powstałymi wskutek działania kamieniołomów. Jest to więc obiekt bardzo młody. W rejonie otworów dno tworzy gleba, natomiast za progiem gruz skalny.
W prawie całej jaskini panuje mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana. Jest dość wilgotna. Partie za progiem są ciemne. Stwierdzono obecność licznych pająków i motyli. Flora nie była obserwowana.
Historia
Historia eksploracji
Janiga (1974) pisze o istnieniu jaskiń na wschodnim stoku Kilanowskiej nad ścianą eksploatacyjną kamieniołomu. Możliwe, że wzmianki dotyczą Jaskini Wilgotnej. Odnaleziona 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębica).
Historia dokumentacji
Została zinwentaryzowana 22 maja 1993 r. przez T. Mleczka, K. Pieniądza i B. Szatkowskiego (Speleoklub Dębica). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą. 23 września 2009 r. T. Mleczek (Stowarzyszenie Speleoklub Beskidzki) dokonał aktualizacji planu i opisu.
Plan opracował T. Mleczek.
Plan opracował T. Mleczek.
Bibliografia
Janiga S. 1974 (wzmianka o jaskiniach na Kilanowskiej, geneza); Klassek G. 1995 (ujęta w wykazie jaskiń i schronisk podskalnych Beskidów i Pogórza); Wiśniewski W.W. 1996e (ujęta w wykazie jaskiń Beskidu Niskiego autorstwa T. Mleczka, lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Mleczek T. 1999 (ujęta w wykazie najdłuższych jaskiń Kilanowskiej, lokalizacja na mapie, mikroklimat); Wiśniewski W.W. 1997 (lokalizacja na mapie autorstwa T. Mleczka); Mleczek T. 2002a (mikroklimat), Mleczek T. 2002b (wzmianka); Jaskinie Polskich Karpat fliszowych 1998 (plan i opis inwentarzowy); Beskid Niski 2005 (ogólna lokalizacja na mapie).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Tomasz Mleczek