Feleczyńska Studnia

Poziomo usytuowany otwór jaskini ma owalny kształt i jest widoczny dopiero z bliska. Prowadzi do 2 m głębokiej, kruchej i błotnistej, dość przestronnej studzienki. Z jej gliniastego dna ku północy ciasny przełaz prowadzi do krótkiego, szczelinowatego korytarzyka, zakończonego 2,5 m, ciasną studzienką. Z jej dna, przez 1,5 m trudny zacisk można się przedostać do wąskiej, wysokiej szczeliny długości 6 m, zakończonej zawaliskiem.

Wracamy na dno wejściowej studzienki. Ku południowi prowadzi, początkowo ciasna, później rozszerzająca się, 6 m głęboka studnia. Z jej dna ku południowi biegnie obszerny, pochyły korytarz., kończący się po 4,5 m zawaliskiem, z wyraźnym przewiewem. Widoczne są tu dwie, niebezpieczne ze względu na ruchome wanty, szczeliny - jedna prowadzi w górę, druga (kilkumetrowa) - w dół.

Jaskinia utworzyła się w gruboławicowych piaskowcach magurskich, przewarstwionych łupkami ilastymi i drobnoławicowymi piaskowcami. Jej geneza jest związana z ruchami masowymi, obejmującymi zachodnie stoki Kobylarki. Jest ona jaskinią rozpadlinową, rozwiniętą na szczelinie towarzyszącej ścianie urwiska. Dno pokrywa namulisko gliniasto-piaszczyste i rumosz.

Światło sięga do dna wstępnej studzienki. Jaskinia jest silnie wilgotna. Panuje w niej mikroklimat dynamiczny, kształtowany intensywną cyrkulacją powietrza pomiędzy zawaliskiem na dnie i otworem. W dniu 12 lutego 1994 r temperatura w studni wejściowej wynosiła +6, 5°C przy -10°C przy otworze. W zimie z jaskini intensywnie wydobywa się ciepłe, wilgotne powietrze.