Drogi dojścia
Od przystanku PKS w Zaborzu należy udać się za znakami żółtego szlaku turystycznego w kierunku wschodnim i za ostatnimi zabudowaniami skręcić w prawo na ścieżkę, wyprowadzającą na szczyt wzgórza, zwieńczony dużą skałą, z drewnianym krzyżem na szczycie. Pionowy otwór Studni w Tankowcu znajduje się u podstawy południowej ściany ostańca (Sroga Skała).
Opis jaskini
Około 5-metrowa ścianka jest rozcięta krasową rynną, o średnicy 1,2 m. Stopniowo przechodzi ona w krasową, ładnie mytą studnię. Pionowy otwór ma średnicę około 2 m. Na odcinku pierwszych trzech metrów studnia od strony północnej jest lekko przewieszona, a od strony południowej przecięta dwoma prożkami. Pierwszy o wysokości 1 m, drugi – 2 m. Studnia ma okrągły przekrój, o średnicy ok. 2 m, z bocznymi wymyciami.
Na ścianach rynny rosną rośliny naskalne, takie jak rojnik górski, krwawnik mniejszy, macierzanka, zanokcica murowa i skalna. W głębi występują cienioznośne mchy, glony i paprotnica krucha.
Na ścianach rynny rosną rośliny naskalne, takie jak rojnik górski, krwawnik mniejszy, macierzanka, zanokcica murowa i skalna. W głębi występują cienioznośne mchy, glony i paprotnica krucha.
Historia
Historia eksploracji
Obiekt był znany od dawna okolicznej ludności. W roku 1968 studnia była udokumentowana i nazwana (msk) przez M. Bednarka ze Speleoklubu PTTK Częstochowa. Nazwa pochodziła od charakterystycznego kształtu skały. W tym czasie studnia miała 8 m głębokości. Jej dno było zasypane kamieniami. Była także wzmiankowana w wykazie Szelerewicza i Górnego, na podstawie niepublikowanych materiałów M. Bednarka. W latach 1996-97 członkowie tego samego klubu, pod kier. Z. Owczarka i J. Sitka, powiększyli studnię do głębokości 23 m.
Historia dokumentacji
Plan opracowali M. Bednarek, J. Zygmunt.
Bibliografia
Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka); Owczarek Z. 1998 (przekrój, opis, mapka).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Mikuszewski
Jerzy Zygmunt