Numer inwentarzowy: J.Olk.I-07.28
Inne nazwy: Jaskinia z Garnuszkiem
Gmina: Wielka Wieś (gmina wiejska); krakowski; małopolskie
Właściciel terenu: prywatny
Zarządca: Park Krajobrazowy Dolinki Krakowskie
Wysokość otworu: 418 m n.p.m.
Wystawa otworu: E
WGS84: N50.178889, E19.753056
WGS84: N50d 10.7333m, E19d 45.1834m
WGS84: N50d 10m 44.0s, E19d 45m 11.0s
UTM: Easting 410968, Northing 5559265, Zone 34
Wyżyna Olkuska, Dolina Będkowska.
Drogi dojścia
Od wywierzyska głównego w dolinie idziemy w dół do drogi dochodzącej od Łaz, na lewym zboczu doliny osuwisko powstałe wiosną 2009 roku, nad nim stromy wąwóz, którym idziemy w górę aż do granicy lasu przy wyjściu na wierzchowinę, tutaj w leju krasowym 4 metrowej głębokości, częściowo zasypanym śmieciami, znajduje się otwór Studni w Leju. Lej znajduje się przy ogrodzonym prywatnym terenie upraw z bramą, która służy m.in. do wywożenia śmieci do wąwozu. Jaskinia trudna do przejścia ze względu na zaciski, pierwszy napotykamy przy wejściu do studzienki za korytarzem wstępnym (Z II), drugi w korytarzyku pod nią (Z III).
Opis jaskini
Otwór znajduje się na dnie leja pod metrową ścianką skalną, częściowo w śmieciach, jest niski (w zależności od stanu zaśmiecenia leja), za nim znajduje się 3 metrowy korytarz 0,5 m wysokości, kończący się 2,5 metrową studzienką (wejście do niej stanowi zacisk Z II)). Z jej dna odchodzi ciasny, niski, 4 metrowy korytarzyk z zakrętem tworzącym kąt ostry (“Harmonijkę” Z III), przechodzący w meander doprowadzający do studni 11 metrowej głębokości, rozwiniętej na szczelinie, z obszerną półką w połowie jej głębokości. Jej dno stanowi sala 3x1 m z dużymi blokami wapiennymi na dnie. Z sali 3 metrowy korytarz opadający w kierunku SW jest zamknięty zawaliskiem, natomiast ku NNE biegnie 6 metrowy korytarz założony na 2 metrowej wysokości szczelinie, o szerokości do 30 cm, z osadami na dnie.
Jaskinia powstała w wapieniach górnej jury (oksford). Ma krasową genezę, początkowa jej część ma charakter rury freatycznej przechodzącej w meander z wciętą rynną denną, a pozostała część jaskini powstała na pionowym pęknięciu NNE-SSW.
W jaskini brak szaty naciekowej. Namulisko ilaste z gruzem wapiennym znajduje się w spągu korytarza odchodzącego z dna w kierunku NNE. W korytarzu wstępnym i na dnie studzienki za nim śmieci, dno sali pokrywa blokowisko z obrywów w studni.
Jaskinia wewnątrz wilgotna. Wyczuwalny w niej silny przewiew powietrza szczególnie z blokowiska w dnie sali i w korytarzach górnej części jaskini.
Światło sięga do końca korytarza wstępnego.
W otworze i korytarzu wstępnym na ścianach występują glony i mszaki.
W jaskini stwierdzono zimowanie podkowca małego Rhinolophus hipposideros.
Historia
Historia eksploracji
Jaskinia została odkryta przez A. Górnego w latach 70 XX wieku, który po odsłonięciu otworu i opróżnieniu ze śmieci korytarza wstępnego zszedł na dno studzienki. Później lej zasypano w znacznym stopniu śmieciami. 16.11.1994 r. J. Kućmierz i R. Marszałek przekopują się przez śmieci odsłaniając otwór i schodzą na dno studzienki, a 23.11.1994 r. przekopują oni korytarzyk odchodzący z dna do ostrego zakrętu. 18.03.1995 r. M. Salamon pokonuje zakręt Harmonijkę, studnię i szczelinowy korytarz z jej dna. 25 marca 1995 r. J. Kućmierz i R. Marszalek usuwają wanty w sali i schodzą do korytarza z zawaliskiem. Aktualnie lej jest częściowo zasypany śmieciami, są one wysypywane obok bezpośrednio do wąwozu. Otwór jest odsłonięty. Po raz pierwszy wymieniają ją M. Szelerewicz i A. Górny (1986).
Historia dokumentacji
Dokumentację jaskini publikuje w 1997 r. J. Kućmierz. Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (22.10.2009 r.).
Plan opracował J. Kućmierz.
Bibliografia
Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, poz. II.F.28 [dł. 10 m, gł. 10 m]); Salamon M. 1995 (opis jaskini); Kućmierz J. 1997a (inwentarzowy opis jaskini, plan i przekrój); Kućmierz J. 1997b (inwentarzowy opis jaskini, przekrój); Nowak J., Kozakiewicz K. 2000 (zimowanie podkowca małego); Nowak J. 2001 (eksploracja jaskini, przekrój pionowy).
Źródła
(brak informacji o źródłach)
Opracowali
Jerzy Grodzicki
Andrzej Górny
